“The seven worst words in the English language? I think we’d better have a talk.” Ik lees de zin vijftien keer over. Niet omdat ik twijfel aan de betekenis van Nick Hornby’s woorden, maar omdat ik zeker wil weten dat het er zeven zijn. En omdat ik me afvraag of we’d als één woord wordt gerekend (dat wordt het).
Ik kan niet geloven dat iemand dit in ’t echte leven uitspreekt. Alsof je wéét dat het zeven woorden zijn voordat de woorden je mond verlaten. Of zijn er mensen met een ingebouwde woordenteller in hun hoofd? Is dit een van de aangeboren vaardigheden die iedereen gewoon heeft – en ik mis? Zoals het verschil tussen links en rechts automatisch weten zonder na te denken over met welke duim je vroeger duimde waardoor er een eeltbolletje op was gegroeid en dat je linkshandig bent, dus de hand met de duim met het eeltbultje wel links moét zijn en je je autobuddy kon vertellen dat-ie dus rechts moest afslaan bij het kruispunt dat je al lang en breed gepasseerd bent omdat je te lang nadacht. Zoals je eigenlijk over alles te lang nadenkt.
Waar ik niet lang over na hoef te denken – in willekeurige volgorde: vrijen, onenigheid, partner (vooral in combinatie met in crime), transitiespijt, onderbroekje, mistroostig, dames.
Geef een reactie