Ik wil een langlopende traditie van elkaar een keer in de week zien. Samen naar de markt, samen een film en een ijsthee, samen de eerste aardbeien van het jaar. Het hebben over ditjes en datjes en Loes van de administratie en dat nieuwe album en boek en de kinderen en huisdieren. Het maakt me niet uit. Als we maar een keer per week, zonder het af te hoeven spreken, afspreken. Elkaar spreken. Niet hoeven te beginnen met dat we elkaar zo hebben gemist, want we hebben elkaar niet hoeven missen. Jullie tegenkomen op onafgesproken afgesproken plekken. Elkaar écht zien. En dat het leven daarna doorgaat alsof het nooit stil heeft gestaan en dat we weer alles van elkaar weten.
Geef een reactie